Misschien herken je het: je piekert over wat anderen van je denken, of ergert je aan iets wat iemand zegt. Terwijl je diep vanbinnen weet dat het weinig zin heeft. Toch blijf je erover malen. We doen aannames, vaak niet de meest positieve, en voor je het weet, ben je kostbare energie kwijt. Energie die je zoveel beter kunt besteden… aan jezelf, of aan dingen die je wél blij maken.

In een wereld waarin we graag willen fixen, oplossen en verzachten, vergeten we soms dat onze grootste kracht ligt in iets veel eenvoudigers: aanwezig zijn. Luisteren. Ruimte geven. De ander écht zien.

Deze blog gaat over die magische omslag: van willen redden naar vertrouwen geven. Over de kunst van op je handen zitten, en hoe juist dát het verschil maakt.